-ลูกจะเข้าใจว่า ตอนรุ่งเรืองใครๆก็อย ากเป็นเพื่อน ตอนตกต่ำลูกต้องเริ่มหาเพื่อนใหม่
-ตอนที่ลูกทำดีน้อยคนที่จะสนใจ แต่ตอนที่ลูกทำพลาดแม้ยืนหายใจอยู่เฉยๆก็ผิด
-ฟ้ามีเวลามืด คนมีโอกาสเปลี่ยน 30 อาจเป็นน้ำใจ 70 อาจเป็นเสแสร้ง ทางยังอีกไกล
อย่ าเพิ่งตัดสินใจ เ พ ร า ะไม่แน่เสมอไปว่าใครจะเป็นผู้กำเส้นชัยไว้ในมือ
-เพื่อนดีๆบางคน หายไปจากชีวิตลูกโดยที่ลูกก็ไม่มีทางเข้าใจว่าเป็นเ พ ร า ะอะไร
-เพื่อนบางคน เมื่อก่อนคุยกันได้ทุกเรื่อง แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะคุยเรื่องอะไร
-คนบางคนพอได้รู้จัก ก็ไม่อย ากรู้จักมากไปกว่านี้อีกแล้ว
-เวลาเจอเรื่องแย่ๆ ให้บอกกับตัวเองว่า ” ช่างเถอะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็ผ่านไป”
-บางครั้ง ที่ฟังเพลงไม่ใช่ว่าเพลงมันเ พ ร า ะ แต่เ พ ร า ะมันเหมือนช่วงเวลาในชีวิตที่กำลังเจออยู่
-คนที่เคยสนิทกันมากเพียงใด แค่เข้าใจผิด มันก็กลายเป็นคนแปลกหน้าไปทันที
-หากลูกไม่เคยประสบเรื่องราวนั้นมาด้วยตนเอง ก็ไม่ควรตัดสินคนอื่นด้วยอคติ
-สังคมทุกวันนี้ คนสนใจเรื่องของลูกมีมาก แต่คนที่ใส่ใจลูกมีน้อย
-คนที่คอยซ้ำเติมลูกมีมาก แต่คนที่คอยดึงลูกขึ้นมา.. มีน้อย
-คนที่หัวเราะเป็นเพื่อนลูกมีมาก แต่คนที่ปลอบใจลูกมีน้อย
-เมื่อถึงจุดๆหนึ่ง ลูกจะรู้จักถนอมคนส่วนน้อยในชีวิตเหล่านี้ไว้ให้ดี
วันหนึ่งลูกจะรู้ว่า… คุณค่าของชีวิต… ไม่ได้วัดกันที่“รถคันใหญ่” หรือ “กระเป๋าแบรนด์เนม”แต่… มันวัดกันที่
“ความรับผิดชอบ” และ “สามัญสำนึก”ความสำเร็จวัดกันที่ “ศักยภาพในการดูแลครอบครัว” ไม่ใช่ “จำนวน
เงินที่หามาได้”
ลูกต้องเรียนรู้ว่า… เมื่อลูกอายุมากขึ้น ลูกไม่ได้เหลือเพื่อนน้อยลงเพียงแค่ลูกชัดเจนขึ้น ว่าใครคือเพื่อน
ของลูกจริงๆมีคนมากมาย ที่อย ากได้ประโยชน์จากลูก
แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ที่อย ากให้ประโยชน์กับลูกไม่กี่คนเท่านั้น ที่อย ากให้ลูกได้ดี เห็นลูกมีความสุข
มีความสำเร็จในชีวิตคนเหล่านี้แหละ ที่ลูกควรแคร์ และ ต้องถนอมรักษาไว้ให้ดี
