ความซื่อสัตย์เป็นบ่อเกิดของความน่าเชื่อถือ
ประโยชน์ของการมีความซื่อสัตย์
1 : เสริมสร้างให้ตัวเองเป็นคนกล้าหาญ กล้าทำในสิ่งที่ถูกต้อง
2 : เป็นคนเปิดเผย จริงใจต่อตนเองและผู้อื่น
3 : ทำให้มีความเจริญก้าวหน้าและประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน
4 : เป็นที่เชื่อถือ และไว้ใจของคนอื่น
5 : ชีวิตมีความสุข
ประโยชน์ของการมีความอดทน
1 : เสริมสร้างให้เราเป็นคนมีมานะมีความเพียรพย าย ามในการทำงาน
หรือความทุกข์ย ากลำบากต่าง ๆ ในชีวิต
2 : งานหรือกิจกรรมต่าง ๆ สำเร็จลุล่วงไปอย่ างดี
3 : ทำให้เราเป็นคนสุขุม รอบคอบ มีสติ
4 : มีความเป็นผู้นำ เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
5 : สอนให้เราไม่ยอมแพ้หรือท้อถอย
6 : เป็นที่รักของทุกคน
ถ้ าหากคุณดีและซื่อสัตย์ได้นานพอเวลาจะคัดคนดีๆเข้ามาในชีวิตคุณซื่อสัตย์ ถูก ชายนามว่า
ฉลาดปล่อยไว้ที่เกาะร้างกลางทะเลซื่อสัตย์พย าย ามคิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง…สิ่งที่ซื่อสัตย์
หวังก็คือ……จะมีเรือซักลำผ่านมาทางนี้บ้างซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสียงเพลงแววมาแต่ไกลซื่อสัตย์
รีบมองไปยังต้นเสียงนั้นมีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัด
อยู่บนธงนั้นเขียนคำว่า “ความสุข” ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเองซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก
เรือของความสุข…“ ความสุข
ความสุขผมคือซื่อสัตย์คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม ? ”เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า…
“ ไม่ได้หรอก…หากผมพาคุณขึ้นมาด้วยผมจะหมดสุขคุณดูสิ ผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ที่พูด
ความจริงแล้วกลับไม่มีความสุขขอโทษนะซื่อสัตย์
ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้! ”พูดเสร็จ ความสุขก็จากไป!!ผ่านไปสักครู่หนึ่ง “ ตำแหน่ง ” ก็ผ่านมา
ซื่อสัตย์ตะโกนเรียกตำแหน่ง…
“ ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม? ”ตำแหน่งพอได้ยิน
ก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออกไป
จากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสัตย์ว่า “ ไม่ได้ ไม่ได้ ซื่อสัตย์คุณจะขึ้นมาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม?
ตำแหน่งที่ผมได้มานั้นมันย ากเย็นสักเพียงใดหากผมพาซื่อสัตย์อย่ างคุณมาอยู่ด้วยผมก็จะ
สูญเสียตำแหน่งไปแน่ๆเ พ ร า ะตำแหน่งนี่ผมได้มาด้วย
ความไม่ซื่อสัตย์ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ ”ซื่อสัตย์น้ำตาคลอเบ้ามองตำแหน่งที่รีบออกเรือ
จากไปอย่ างสิ้นหวัง….รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอย่ างยิ่งหรือ… ในปัจจุบันนี้ ไม่มีใครต้องการ
ซื่ อ สั ต ย์ แ ล้ วอยู่ ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้นมา…!!เรือลำหนึ่งบรรทุก
“แ ข่ ง ขั น” เป็นจำนวนมากผ่านมาซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก….“ แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือ
ของคุณได้ไหม…? ”แข่งขันถามกลับมา.“ คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา…?
”ซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก
เ พ ร า ะเกรงว่าจะพลาดโอกาสอีกแต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ยังไงก็พูดความจริงเสมอ “ ผมคือ
ซื่อสัตย์ ”“ ห๊า….!!! คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วยเราจะแข่งขันเอาชนะอะไรกับ
ใครที่ไหนได้ ”…พูดเสร็จแข่งขันก็หันหัวเรือจากไปอย่ าง
รวดเร็วในขณะที่ซื่อสัตย์กำลังสิ้นหวังอยู่ๆก็มีน้ำเสียงอันเมตตาดังขึ้นว่า“ ลูกจ๋าขึ้นเรือเถิด…!!
”เมื่อซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้นมองก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือ…“ ฉันคือกาลเวลา ” กาลเวลา
แนะนำตัว“ ทำไมต้องมาช่วยผมครับ…? ”ซื่อสัตย์
ถามออกไปด้วยความสงสัย“ มีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด ” กาลเวลา
พูดออกไปด้วยรอยยิ้ม
กาลเวลาได้เล่าให้ซื่อสัตย์ฟังว่าพบ.. ความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่มอยู่กลางทะเล
ตั ว ข้ า ก าลเวลาในอดีต เคยเป็นทั้ง ความสุข ตำแหน่งและ แข่งขัน มาหมดแล้วสิ่งที่ข้าได้
เรียนรู้ก่อนมาเป็นกาลเวลาคือ…… ทุกสิ่งที่เคยเป็น ความสุขจะหายไปถ้าไม่มีความซื่อสัตย์
ตำ แ ห น่ ง ที่ ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอมปลอมการแข่งขันก็จะได้ชัยชนะอยู่ได้ไม่นานก็จะ
ล้มเหลวไม่เป็นท่า ”จงเป็นคนซื่อสัตย์ เ พ ร า ะเวลาเท่านั้นที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ…
