แม้จะทำอะไรก็ตามอย่ าผลัดวันประกันพรุ่งทุกวินาทีนั้นมีความหมาย

ต้นไม้แก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อยเมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่าน้ำฝนมีอยู่น้อย กลัวว่ามันคงจะไม่พอให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจวันต่อมา

เมฆก้อนน้อยก็ยังคงบอกเช่นเดิมมันน้อยไปจึงไม่พร้อมที่จะให้ เมฆก้อนน้อยจึงเดินทางและพย าย ามสะสมฝนเพื่อที่จะให้มัน

มากพอพอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจเมื่อมีปริมาณมากพอเมฆน้อยจึงกลับมาแต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซากต้นไม้ที่ยังเหลือ

อยู่เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้แล้วถามว่าทำไม ?ความพย าย ามของฉันไม่มีค่าเลยเหรอ?ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้จึงได้แหงนหน้า..

แล้วบอกเมฆน้อยไปว่าการที่เราจะให้อะไร? แก่ใครสักคนที่เรารักมันไม่ต้องรอให้มากพอหรือรอความพร้อมอะไรหรอกให้เท่าที่

มี..ก็ทำให้คนรับชื่นหัวใจได้.. ความพย าย ามเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไขอย่ าไปรอให้รวย ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก

อย่ าไปรอให้พร้อมถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารักเ พ ร า ะคนที่เรารัก..อาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา แล้วก่อนที่ต้นไม้แก่จะจากไป

เขาฝากบอกเธอไว้ว่าถ้าเห็นเธอผ่านมา ให้บอกเธอว่า..เขารักเธอเมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตาออกมาเป็นเม็ดฝนอย่ างไม่สายให้กับ

ต้นไม้ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็นอีกต่อไป..ตลอดกาลทำ..ในสิ่งที่อย ากจะทำ ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลง

เรามีบ้านใหญ่ขึ้นแต่ครอบครัวเรากลับเล็กลงเรามีย าใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลงเรามีความรักน้อยลงแต่มีความเกลียด

มากขึ้น เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้วแต่เรากลับพบว่า..แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับย ากเย็น เราพิชิตห้วงอวกาศ

มาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง.. เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลงเรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพ

แย่ลงทุกวันนี้ ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คนแต่การหย่ าร้างกลับเพิ่มมากขึ้นดังนั้นจากนี้ไปขอให้พวกเรา อย่ าเก็บของดี ๆ

ไว้โดยอ้างว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษเ พ ร า ะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือโอกาสที่พิเศษสุดแล้วจงแสวงหาการหยั่งรู้จงนั่งตรงระเบียง

บ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่โดยไม่ใส่ใจกับความอย ากจงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้นกินอาหารให้อร่อย

ไปเที่ยวในที่ที่อย ากจะไปชีวิตคือ โซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอดเอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย

น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออย ากจะใช้เอาคำพูดที่ว่า “สักวันหนึ่ง” ออกไปเสียจากพจนานุกรมบอกคนที่เรารักทุกคนว่า

เรารักพวกเขาเหล่านั้น แค่ไหนอย่ าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตาม..ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น ทุกวัน..ทุกชั่วโมง..

ทุกนาที มีความหมายเราไม่อาจรู้เลยว่าเมื่อไร? มันจะสิ้นสุดลง