บุญคุณที่แสนมีค่า “ข้าวเปล่าหนึ่งถ้วย” ที่สอนใจได้ดีมาก

เรื่องมันมีอยู่ว่า…ในช่วงพลบค่ำ เมื่อตอน 20 ปีที่แล้ว…

มีเด็ กหนุ่มคนหนึ่ง ท่าทางเหมือนนักศึกษาที่กำลังลังเลอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง

เมื่อเขาเห็นว่าลูกค้าส่วนใหญ่ทานเสร็จ และเดินออกจากร้านแล้ว เขาจึงเดินเข้าร้าน

มาด้วยอาการประหม่า พร้อมกับพูดเสียงสั่นกับเจ้าของร้านว่า

” ผมขอข้าวเปล่าถ้วยนึงครับ ขอบคุณครับ ”

เด็ กหนุ่มก้มหน้าพูด แต่ไม่กล้าสบตาเจ้าของร้าน

ร้านอาหารแห่งนี้ เพิ่งเปิดกิจการใหม่ๆ เป็นเถ้าแก่หนุ่มสาวคู่หนึ่ง เมื่อพวกเขาเห็น

เด็ กหนุ่มไม่เอากับข้าวก็รู้สึกสะเทือนใจ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เขารีบตักข้าวพูนถ้วย

แล้วส่งให้กับเด็ กหนุ่มคนนั้น เด็ กหนุ่มจ่ายเงินพร้อมกับพูดด้วยเสียงแผ่วเบาๆว่า

” ผมขอน้ำแกงราดบนข้าวสักหน่อยได้ไหมครับ? ”

เถ้าแก่ตอบว่า ” ตามสบายเลย เราไม่คิดเงิน ”

เมื่อเขากินไปได้ครึ่งถ้วย ก็ขอสั่งอีกถ้วยหนึ่ง

” ไม่อิ่มใช่ไหม ? ถ้วยนี้เดี๋ยวตักให้มากหน่อย จะได้อิ่มๆ ไง!! ” เถ้าแก่พูดด้วยความเอาใจใส่

” ไม่ใช่ครับ ผมจะเอาใส่กล่อง พรุ่งนี้z,จะเอาไปกินที่มหาลัยน่ะครับ ”

เมื่อเถ้าแก่ได้ยินดังนั้น ก็เดาออกว่าเด็ กหนุ่มคนนี้คงมาจากต่างจังหวัด ฐานะที่บ้าน

คงจะไม่สู้ดีนัก เขาคงมาเรียนที่เมืองหลวงเพียงคนเดียว และคงจะเรียนไปด้วยทำงาน

ไปด้วย และดูก็รู้ว่าเด็ กคนนี้คงจะลำบ ากอยู่ไม่ใช่น้อย เขาจึงตักเนื้ อเคี่ยวซอสใส่ไว้ที่

ใต้กล่องข้าว จากนั้นก็เอาไข่ตุ๋นใส่ไปหนึ่งฟอง แล้วจึงตักข้าวอัดไปเต็มกล่อง มองดูแล้ว

เหมือนไม่มีอะไรอยู่ในกล่องข้าว นอกจากข้าวเปล่าเท่านั้น เมื่อภรรย าของเขาเห็นดังนั้น

ก็เข้าใจในสิ่งที่สามีกำลังทำ ว่าต้องการช่วยเหลือเด็ กหนุ่มคนนี้ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขา

ไม่ราดไว้บนข้าว จะใส่ไว้ใต้ข้าวทำไม ? เถ้าแก่กระซิบบอกภรรย าว่า

” เด็ กผู้ชายรักศักดิ์ศรี หากเขาเห็นว่าบนข้าวมีเนื้อ เขาอาจคิดว่าเราทำทานแก่เขา

หากเป็นเช่นนั้น คราวหน้าเขาจะไม่กล้ามาอีก ถ้าเขาไปกินร้านอื่น

ก็ได้กินแต่ข้าวเปล่า แล้วจะเอาแรงที่ไหนไปเรียนหนังสือ ”

” คุณเป็นคนดีจริงๆ จะช่วยเขายังกลั วเขาอายอีก ” ภรรย าเอ่ยปากชมสามี

” หากผมไม่ดี คุณจะแต่งงานกับผมเหรอ ” เถ้าแก่หนุ่มหยอกเย้าผู้เป็นภรรย า

” ขอบคุณครับ ผมอิ่มแล้ว ไว้เจอกันใหม่ครับ ” เด็ กหนุ่มพูดจบก็หยิบข้าวกล่อง

แล้วเดินออกจากร้านไป เมื่อเด็ กหนุ่มถือข้าวกล่อง ที่ดูหนักกว่าข้าวเปล่าออกจากร้านไป

ก็หันมายิ้มให้เจ้าของร้านทั้งสอง

” สู้ๆ นะ พรุ่งนี้พบกันใหม่ ” เถ้าแก่พูดและโบกมือให้กับเด็ กหนุ่มคนนั้น

ในคำพูดประโยคนั้นของเขา แฝงด้วยคำเชิญให้เด็ กหนุ่มมากินข้าวที่นี่ใหม่ในวันพรุ่งนี้

เด็กหนุ่มน้ำตาคลอ ไม่กล้าหันไปมองเจ้าของร้าน กลัวว่าน้ำตาจะร่วงให้เขาทั้งสองเห็น

จากนั้นเป็นต้นมา .oพลบค่ำของทุกวัน เด็ กหนุ่มก็จะมากินข้าวที่ร้าน เขาสั่งข้าวเปล่าหนึ่งถ้วย

กับข้าวเปล่าหนึ่งกล่องเอากลับบ้าน และใต้กล่องข้าวก็จะมีอาหารที่แต กต่างกันไปในแต่ละวัน

จนเด็ก หนุ่มเรียนจบปริญญาตรี ผ่านมา 20 ปีแล้ว ที่ร้านแห่งนี้ ไม่ได้ต้อนรับลูกค้าคนพิเศษคนนี้อีกเลย…

อยู่ๆ… ทางการก็ส่งจดหมายมาบอกว่า จะทำการเวนคืนที่และร้านของเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น

สองสามีภรรย าอายุใกล้จะ 50 ปี เมื่อรู้ข่าวนี้ ก็ต่างก็กลัดกลุ้ มใจ ชีวิตต่อไปข้างหน้าจะทำอย่ างไร

เงินทองที่จะได้จากทางการก็ไม่เพียงพอกับการซื้อบ้านที่มีทำเลดีอย่ างนี้ได้อีก แล้วลูกๆ ที่กำลัง

เรียนอยู่ จะหาค่าเทอมมาจากไหน? ต่างก็กอดกันร้ อ งไ ห้ ไม่รู้จะจัดการกับชีวิตอย่า งไรดี

และในเช้าวันหนึ่ง…

ก็ได้มีชายรูปหนึ่ง แต่งตัวสะอาดสะอ้าน ดูภูมิฐานเข้ามาหาสองสามีภรรย า

” สวัสดีครับคุณทั้งสอง ผมเป็นรองผู้จัดการบริษัท ผู้จัดการใหญ่ของเราต้องการให้คุณ

เข้าไปทำร้านอาหารในบริษัทของเราที่กำลังจะทำการเปิดใหม่ในเร็วๆ นี้ ส่วนเรื่องค่าใช้จ่าย

ไม่ว่าจะเป็นการตกแต่ง และอุปกรณ์ต่างๆ ค่าวัสดุในการทำอาหาร ทางเราจะเป็นผู้รับผิดชอบ

ขอเพียงคุณจัดหากุ๊กปรุงอาหาร และบริหารงานก็พอ ส่วนกำไรแบ่งครึ่งกับบริษัทของเราครับ ”

ผู้จัดการใหญ่ของบริษัทเป็นใครกัน?

ทำไมเขาถึงดีกับเราอย่ างนี้?

เราไม่เคยรู้จักผู้ใหญ่ในสังคมเลยสักคนเดียว?

สองสามีภรรย าต่างทำหน้างงๆ

” คุณทั้งสองเป็นผู้มีพระคุณของผู้จัดการใหญ่

ท่านบอกว่าท่านชอบกินไข่ตุ๋น และเนื้อเคี่ยวซอสของร้านคุณมาก

รายละเอียดผมทราบเพียงแค่นี้ ส่วนเรื่องอื่นๆ คุณคงจะทราบได้เอง

ตอนเจอกับผู้จัดการใหญ่ของเราครับ ”

เมื่อเดินทางไปถึงบริษัท…

สองสามีภรรย าจึงรู้ว่า ผู้จัดการใหญ่ของบริษัทนี้ ก็คือ เด็ กหนุ่มที่มากินข้าวเปล่าย ามพลบค่ำทุกวันนั่นเอง

หลังจากจบมหาวิทย าลัย เขาก็มุมานะสร้างเนื้อสร้างตัว จนสามารถเปิดบริษัทแห่งนี้ได้ เขาสำนึกบุญคุณ

ข้าวที่สองสามีภรรย าให้เขากิน ตลอดเวลาที่เรียนมหาวิทย าลัย หากไม่มีสองสามีภรรย าช่วยเหลือเขาใน

ตอนนั้น เขาคงลำบ ากและไม่สามารถเรียนจนจบได้ เมื่อถึงเวลาที่สองสามีภรรย าจะลากลับ ชายหนุ่มยืนขึ้น

โค้งคำนับพร้อมกับพูดว่า…

” สู้ๆ นะครับ ต่อไปนี้บริษัทของเราต้องพึ่งพาคุณแล้วล่ะครับ พรุ่งนี้พบกันใหม่ครับ ”

เเละเรื่องนี้ก็สอนให้เรารู้ว่า…

เมื่อให้ความรักออกไป สิ่งที่ย้อนกลับคืนมาก็คือความรัก

เมื่อให้ความสุขออกไป สิ่งที่ย้อนกลับคืนมาก็คือความสุข

คิดเผื่อคนอื่น ย่อมมีคนคิดถึงเรา การแบ่งปันเล็กๆ ของคุณ

จะช่วยส่องสว่างให้ผู้คนมากมาย คนให้ก็มีความสุข คนรับก็มีความสุข

ขอบคุณ ที่มา P r a k a l