คนเราควรดูแลเอาใจใส่รักตัวเองให้มากอย่าปล่อยให้ตนเองแก่ลง

ชีวิ ตของผู้หญิงเป็นเจ้าหญิง 20 ปีเป็นราชินี 1 วันเป็นนางส น ม 10เดือนเป็นแ ม่ น ม ทั้งชีวิ ตนั่นคือทั้งชีวิ ตของลูกผู้หญิง

เธออุ้ มลูกไป ทำกับข้าวไป ซั กผ้าไปเธอใช้มือที่เต็มไปด้วยฟองของ ผ งซั กผ้าป าดเหงื่อที่ไหลนั้นบนใบหน้า และพูดกับ

ตนเองว่ารอสักวัน เมื่อลูกของแม่โต แม่ก็คงจะได้พักบ้างแล้ว ลูกของเธอโตพอ ที่จะเข้าอนุบาล หลังจากส่งลูกน้อย แล้ว

เธอคงต้องไปจ่ายตลาดซื้อผักทำกับข้าว กลับมาทำงานที่ค้างไว้ ตอนอุ้มลูกน้อยกลับบ้าน เธอพูดกับลูกน้อยว่า หากลูกแม่

นั่งรถไปโรงเรียนเองได้แม่คงจะเหนื่ อยน้อยลง แม่คงจะได้พักบ้าง เธอไม่รู้ ริ้ ว ร อ ย เริ่มปราпฏบนใบหน้าของเธอโดยที่

เธอไม่ รู้ ตัวเมื่อลูกของเธอเริ่มเรียนในระดับประถม เธอกลับยุ่ งมากกว่าเดิม นอกจากงานที่ต้องทำเธอต้องคอย ดูว่าลูกคบ

เพื่อนยังไงบ้างเพื่อนคนนั้นของลูกจะเป็นคนดีหรือไม่ วงเวียนชีวิตของเธอ ว กไปว นมาอยู่กับที่ทำงาน ที่ตลาด ที่บ้านที่

โรงเรียน ลูกและสามีของเธอ

ผู้หญิงแ ก่เ พ ร า ะสาเหตุนี้

เธอนั้น รอให้ลูกโต รอให้ลูกจ บมหาลัย รอให้ลูกมีครอบครัว รอให้ลูกมีงานทำ รอให้ลูกมีหลาน เธอพูดกับตนเองรอสักวัน

ฉันคงได้สบาย เวลาเป็นผู้พร ากความอ่อนเย าว์ของเธอไปเหลือไว้ก็แต่รอย ย่ น ไฝ ฝ้า กระ และผมที่ขาวโพลนเมื่อลูก

เติบใหญ่ ออกเรือนไปนั้น เหลือไว้แต่แม่ผู้ชร า มาบัดนี้ถึงเวลาแล้วสินะ ที่ฉันจะได้พักผ่อนบ้างเสี ยที แต่น่าเสี ยดาย ฟั น

เริ่มโยกหูเริ่มตึ ง ตาเริ่มฝ้าฟาง คบเ ขี้ ย ว ข องแข็ ง ที่ต้องอดกลืนน้ำล ายแทนในอดี ตไม่ได้ ไม่อาจฟังเพลงเ พ ร า ะใน

อดี ต ที่แทบหาเวลาฟังไม่ได้มองอะไรที่สวยงาม กลับเป็นภ าพเ บ ล อไปหมดลูกที่ออกเรือนไป กลับมาเยี่ยมเธอ พร้อมกับ

เด็ กตัวน้อย เธอเริ่มยุ่ งและมีชีวิ ตชีวาขึ้นอีกครั้ง เด็ กน้อยไม่ได้เรียกเธอว่าแม่แต่เรียกเธอว่า ย่ าและย าย เธอรักสามี รักลูก

รักครอบครัวของเธอ แต่เธอแทบจะไม่สนใจและรักคนๆ นึงเลย นั่นก็คือตัวเธอเองหญิงสาวเอ๋ย เธอจะรักตัวเธอเองได้เมื่อไหร่

กันเธอก็ไม่เคยรักตัวเองเลยใช่หรือไม่..คุณสามีและลูกๆ ทั้งหลาย ควรรักเธอให้มากเข้าไว้ อย่ าปล่อยให้เธอแก่ลง โดยคุณ

ไม่เคยดูแลหรือเอาใจใส่เธอเลย