หลังจากทำงานต่างถิ่นมานาน 20 ปี หนุ่มใหญ่คิดว่าได้เวลากลับบ้านเกิดสักทีนายจ้างถามเขาว่าเขาจะขอรับเงินโบนัสทั้ง 20 ปี
กลับไป หรือจะรับคำเตือนจากเขา 3 ข้อเขาขอเวลาคิดหนึ่งคืนปกติเขาเป็นคนที่รักและเคารพนายจ้างมาก เ พ ร า ะนายจ้างเป็น
คนเก่งและรักใคร่เขาอย่ างลูกหลานมาตลอดเขาเชื่อว่าคำเตือนจากนายจ้างต้องมีคุณค่าต่อเขาแน่นอนรุ่งขึ้นเขาจึงบอกนายจ้าง
ว่าจะขอน้อมรับคำเตือนแทนเงินโบนัสทั้งหมด นายจ้างจึงให้คำเตือนเขาไปดังนี้
1 : อย่ าเสียเวลาหรือเสี่ยงกับเรื่องเย้ายวนจิตใจต้องเข้มแข็ง เ พ ร า ะอาจทำให้สูญเสียอนาคต
2 : อย่ าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมายมันเป็นไปได้ย าก ทุกอย่ างต้องยืนอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง
3 : อย่ าตัดสินใจด้วยความวู่วามในย ามที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวเ พ ร า ะอาจทำให้ต้องเสียใจไปตลอดชีวิต
เมื่อกล่าวคำเตือนเสร็จนายจ้างมอบขนมปังให้ไป 3 ก้อน พร้อมกับค่าจ้างเดือนสุดท้ายก่อนกำชับว่าขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุด ให้
นำออกมากินหลังจากกลับถึงบ้านแล้วเขาเริ่มเดินทางกลับบ้านหลายวันผ่านไป ขนมปังก้อนแรกกินไปแล้วครึ่งชิ้น เมื่อเดินมาถึง
ทางสามแพ่ งไม่แน่ใจว่าจะเดินไปทางไหนดีถามคนที่เดินผ่านมาคนแรกบอกให้เขาเดินเส้นทางลัดแม้เส้นทางจะเล็กหน่อย แต่
ระยะทางใกล้กว่าเยอะอีกคนบอกให้เขาใช้เส้นทางใหญ่จะดีกว่าแม้หนทางจะไกลหน่อย แต่เดินสะดวกและปลอดภัยด้วยใจที่
คิดถึงเมียที่อยู่ที่บ้านอย ากกลับถึงบ้านไวๆ เขาจึงตัดสินใจเลือกเส้นทางลัดเมื่อเดินไปได้ไกลพอสมควรก็มีคนสวนทางมาบอก
ให้เขารีบหลบไปให้พ้น มีโจรดักปล้นอยู่ข้างหน้าเขาคิดถึงคำเตือนของนายจ้าง “อย่ าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมาย” เขาจึงรีบหัน
กลับไปใช้เส้นทางใหญ่ต่อไปเดินต่อไปอีกหลายวันขนมปังก้อนที่สองหมดไปครึ่งชิ้น ตกค่ำหาโรงแรมเล็กๆ ริมทางพักค้างแรม
พอกลางดึกได้ยินเสียงร้องเพลงอันแสนไพเราะจากสตรีนอกโรงแรมใจจริงอย ากออกไปดูหน้าสตรีคนนั้นหน่อยเนื่องจากเสียง
เพลงของหล่อนไพเราะจับใจเหลือเกินแต่พอนึกถึงคำเตือนข้อที่สองของนายจ้าง “อย่ าเสียเวลาหรือเสี่ยงกับสิ่งเย้ายวน” คิดได้
ดังนั้นก็สงบจิตสงบใจหลับต่อไปรุ่งเช้าเดินออกจากห้องพักเจ้าของโรงแรมบอกเขาว่าโชคดีที่เห็นคุณปลอดภัย เมื่อคืนมีแขก
ออกมาตามหาเสียงเพลงของผู้หญิงถูกเจ้าของเสียงเพลงซึ่งเป็นหญิงสติฟั่นเฟือนเอามีดไล่ฟั นจนเจ็ บสาหัสเดินต่อไปอีกหลาย
วันใกล้ถึงบ้านแล้ว ขนมปัง 2 ก้อนแรกก็หมดพอดี รีบเร่งฝีเท้า กว่าจะเดินทางเข้าถึงห มู่บ้านฟ้าก็มืดสนิทแล้วพอมาถึงหน้า
บ้าน กำลังจะยื่นมือเคาะประตูด้วยความดีใจ ก็ได้ยินเสียงเมียคุยกับผู้ชายอีกคนที่อยู่ในบ้านเขาโกรธจัดแน่ใจว่าเมียต้องมีชู้
แน่นอนระหว่างที่เขาไม่อยู่บ้าน เขาจึงคว้ามีดแล้วกำลังจะพังประตูเข้าบ้านก็พอดีนึกถึงคำเตือนข้อที่ 3 “อย่ าตัดสินใจวู่วามใน
ย ามที่มีอารมณ์ฉุนเฉียว” พอได้สติก็เลยทรุดตัวลงนั่งอยู่หน้าบ้านทั้งคืนรุ่งเช้าพอแน่ใจว่าจะคุมสติอารมณ์ตนเองได้แล้วค่อย
ตัดสินใจไปเคาะประตูเมียเปิดประตู พอเห็นเขาก็แสดงอาการดีใจอย่ างมาก แต่เขากลับมีใบหน้าที่เรียบเฉยเขาถามเมียว่าผู้ชาย
ที่อยู่ในบ้านเป็นใคร เมียยิ้มก่อนตอบว่า ก็เป็นลูกชายของเราไงฉันคลอดลูกหลังจากที่คุณจากบ้านไปไม่กี่เดือนพอดีชายหนุ่ม
เดินออกมาจากห้องหน้าตาชายหนุ่มเหมือนพ่อไม่มีผิด พ่อลูกได้เจอหน้ากันครั้งแรกกอดคอกันร้องไห้ด้วยความตื้นตันทั้งพ่อแม่
ลูกบนโต๊ะกินข้าวเขาหยิบขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุดออกจากกระเป๋าสัมภาระเตรียมจะแบ่งกันกินกับทุกคนในบ้าน พอฉีกขนมปัง
ออก ก็พบว่ามีเงินก้อนโตฝังอยู่ในขนมปังก้อนนั้นซึ่งก็คือโบนัสทั้งหมดของเขาตลอด 20 ปีเขาเล่าเรื่องคำเตือนทั้งหมดของ
นายจ้างให้ลูกเมียฟังท่านคือผู้ใหญ่ที่เขารักและนับถือมาตลอด คำเตือนที่ทรงคุณค่าช่วยให้เขาเดินทางกลับถึงบ้านด้วยความ
ปลอดภัยหนี้บุญคุณครั้งนี้เป็นสิ่งที่เขาและครอบครัวจะจดจำไม่มีวันลืมคำเตือนทั้ง 3 ข้อ จึงได้กลายเป็นหลักการดำเนินชีวิต
ของทุกคนในครอบครัวนี้ตลอดไป
