
อย ากมีวาสนา ต้องคิดให้ได้แบบนี้ก่อน
สุขกับสิ่งที่มี คือวาสนา
ชายคนหนึ่ง ตอนมีชีวิตเขาเป็นคนชอบช่วยเหลือผู้คนหลังจากเขาได้จากไป จึงได้รับตำแหน่ง
เป็นทูตสวรรค์หลังจากที่ได้เป็น ทูตสวรรค์ เขาก็มายังโลกมนุษย์อยู่เสมอ เพื่อช่วยให้ผู้คนได้
สัมผัสกับคำว่าวาสนา
อยู่มาวันหนึ่ง ทูตสวรรค์ได้เจอกับชาวนา สีหน้าของชาวนามีแต่ความเศร้าหมอง ทูตสวรรค์ได้
เอ่ยถามไปว่าท่านกลัดกลุ้มในสิ่งใดฤาควายของข้าเพิ่งจากไป ข้าไม่มีควายช่วยไถนาอีกแล้ว
แล้วต่อไปข้าจะดำนาได้ยังไง
ชาวนาตอบทูตสวรรค์จึงมอบควายให้เขาสองตัว ชาวนาลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
ทูตสวรรค์ยิ้มกับภาพที่เห็นตรงหน้าเขาสัมผัสได้ถึงวาสนาของชาวนา
วันต่อมา…… เขาพบเจอชายอีกคนหนึ่ง สีหน้าของชายผู้นี้เต็มไปด้วยความเศร้าหมองเหตุใด
ท่านจึงเศร้าหมองเช่นนี้เล่าข้าถูกหลอกจนหมดตัว แม้แต่เงินจะซื้อตั๋วรถกลับบ้านก็ไม่มี ฮือๆ
ทู ต สวรรค์ จึงยื่นเงินเป็นจำนวนที่เพียงพอให้ชายผู้นี้สามารถเดินทางกลับบ้านได้ เขากอด
ทูตสวรรค์ด้วยความขอบคุณ ความปิติของชายผู้นี้พลอยทำให้ทูตสวรรค์สัมผัสได้ถึงกลิ่น
อายของวาสนาอีกครั้ง
วันต่อมา… ทูตสวรรค์ได้พบกับกวีหนุ่มคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่มีความสามารถ อีกทั้งรูปงามและ
ร่ำรวย ภรรย าของเขาก็งามแฉล้มกิริย ามารย าทก็งดงาม แต่กวีหนุ่มกลับไม่มีความสุขท่าน
ไม่มีความสุขหรือ ข้าช่วยท่านได้ไหมทูตสวรรค์ถามข้าพรั่งพร้อมในทุกสิ่ง
ไม่มีก็เพียงสิ่งเดียว ท่านให้ข้าได้ไหมกวีหนุ่มเอ่ยขึ้นได้สิ ท่านบอกข้ามาเถิด ข้าจะให้สิ่งนั้น
กับท่านเดี๋ยวนี้ทูตสวรรค์ตอบข้าอย ากมีวาสนากวีหนุ่มตอบทูตสวรรค์ถึงกับอึ้งและเซไปครู่
หนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยขึ้นว่าข้าเข้าใจแล้วทูตสวรรค์เริ่มทำให้เขาสูญเสียในสิ่งที่เขาครอบครอง
ไม่ว่าจะเป็นความสามารถรูปโฉมที่หล่อเหลา ทรัพย์สินเงินทองที่เขามีอีกทั้งชีวิตของ
ภรรย าสาวของเขา เมื่อริบรอนในสิ่งที่เขามีจนสิ้น ทูตสวรรค์ก็จากไป
หลังจากหนึ่งเดือนผ่านไป….. ทูตสวรรค์ได้กลับมาหากวีหนุ่มอีกครั้ง สภาพของเขาในตอนนี้
ช่ า ง น่าหดหู่ยิ่งนัก นอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียงนอนที่สกปรก และเสื้อผ้าที่มอมแมม ทู ต
สวรรค์ได้เสกทุกสิ่งที่เขามีก่อนหน้านั้นกลับคืนให้เป็นของเขาอีกครั้ง แล้วก็จากไปครึ่งเดือน
ให้หลัง ทูตสวรรค์ได้กลับมาเยี่ยมกวีหนุ่มอีกครั้ง กวีหนุ่มจูงมือภรรย าสาวเข้ามาขอบคุณ
ทูตสวรรค์เ พ ร า ะเขาได้รับแล้วซึ่งวาสนาเราทุกคนต่างอยู่ในท่ามกลางวาสนา
แต่ไม่รู้จักวาสนากลับแสวงหาวาสนาเพียงเ พ ร า ะคิดว่าตนเองพร่องในสิ่งที่คนอื่นมีตอน
เ ร า หิวมีบะหมี่ชามหนึ่งวางอยู่ตรงหน้านั่นคือวาสนาทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน กินข้าวเสร็จ
แล้วล้มตัวลงนอนหัวถึงหมอนกรนเลยนั่นคือวาสนาร้องไห้เป็นวรรคเป็นเว รจู่ๆก็มีคนที่รัก
เรายื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้พร้อมคำปลอบใจเธอยังมีฉันอีกทั้งคนนั่นคือวาสนาคำว่าวาสนา
ไม่มีคำจำกัดความสุขกับสิ่งที่มีได้ นั่นคือวาสนา