ใกล้บั้นปลายชีวิต จงโ มโ หให้น้อยลงแล้วใช้ชีวิตให้มีความสุขเถิดเป็นอีกหนึ่งบทความที่ให้ข้อคิดที่ดีมากๆช่วงชีวิต
คนเราเมื่อเรามีชีวิตอยู่ยังไงเราก็ต้องอ่อนล้ๅตลอดชีวิตเ พ ร า ะชีวิตเราคือการก้าวเดินตลอดย ากลำบากทั้งชีวิตยุ่ง
มาแทบตลอดชีวิตเลยเวลาหาเงินมาเท่าไหร่ก็ต้องมีใช้ไป สมบัติจำเป็นต้องมีเท่าไหร่ จึงเรียกว่ามีผืนป่าและภูเขา
แห่งเงินทองแลกกับสุขภาพหรือความดูแลร่างกายตนเองไม่ได้สมบัติล้ำค่าบนโลกนั้นหาย ากนะแต่สุขภาพที่ดี นั้นหา
ซื้อที่ไหนไม่ได้ใช้จ่ายอดออม ตอนแก่กลับไม่มีใครมาแลดูรู้จักใช้ชีวิตอย่ างรอบคอบแล้วสุดท้ายความสุขคือปล่อยวาง
เมื่อหิวก็กิน ง่วงเราก็นอนเมื่อคิดปล่อยวาง ทั้งชีวิตของคุณก็จะสุขใจเมื่อมีชีวิตอยู่ไม่กล้ๅใช้สุดท้ายเงินที่หามาได้
เมื่อคุณหมดลม ก็เป็นเพียงกระดาษนั่นแหละตลอดชีวิตนี้หากคิดให้ดี ทุกอ ย่ างเพียงสิ่งชั่ วคราว ไม่สำคัญแล้วเมื่อไม่ได้
สิ่งใด ก็ปล่อยมือและรู้จักอวยพรบางสิ่งที่ไม่ได้มาก็มองเพียง คุณยังไม่คู่ควรไม่จำเป็นเลยที่ต้องไปไขว่ขว้า ทั้งที่รู้ว่ามัน
ไม่ได้มารั้งแต่จะมีคน เก ลียดไม่จำเป็นต้องดิ้นรนรั้งจะทำให้คนรำคๅญ“สร รพสิ่ง”เป็นสิ่งที่จำเป็นในการดำรงชีวิต“เงินทอง”
เป็นสิ่งจำเป็น ที่ใช้สำหรับการใช้จ่าย“บ้าน ”เป็นที่อยู่อาศัยให้กับเรา“รถยนต์ ”เป็นการ คมนาคมขนส่งไม่ว่าสรรพสิ่งเหล่านี้
จะเป็นสิ่งดีที่สุดหรืออ ย่ างไรขอให้หวงแค่“ใบหน้า” ของคนในครอบครัวมี “รอยยิ้ม”หรือไม่ก็พอคิดให้ทะลุแล้วมองให้ไกล
เรียบง่ายนิดสับสนหน่อยเบิกบานอยู่อ ย่ างมีความสุขคนๆหนึ่งจะเดินได้ไกลแค่ไหน “กุญแจสำคัญ”
คือใครจะเดินอยู่เคียงข้างคุณหนทางข้างหน้าฉันจะเดินเคียงข้างคุณเอง
