คนเรานะ…บางทีขยันมากไป มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ดีเลย
และเรื่องต่อไปนี้คือ “ ค่ าโ ง่ ” จากคนบ้างานที่นำมาฝากลูกเพจทุกคน
และอย ากสอนคนที่กำลังบ้ างานทั้งหลายให้รู้ ให้เข้าใจเมื่อทุกอย่ างมี
ราคาที่ต้องจ่าย ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ แล้วบางครั้งความสำเร็จก็ต้องแลกมา
ด้วยการสู ญเสี ยอะไรบางอย่ างไป…
เมื่อ 39 ปีก่อน…
ผมเองได้เริ่มต้นทำงานกับบริษัทการเ งิน ที่มีขนาดใหญ่อันดับ 3 ของโลก
เมื่อ 35 ปีก่อน…
ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก เราสัญญากันว่าจะสร้างอนาคตร่วมกัน
และเธอคนนั้นจะคอยเป็นคนข้างหลังเพื่อให้ผมประสบความสำเร็จทาง
การงาน และในขณะนั้นหน้าที่การงานของผมก็ก้าวหน้าไปมากเช่นกัน
เมื่อ 29 ปีก่อน…
ภรรย าของผมได้คลอดลูกชายคนแรกให้ผม ขณะที่ผมติดประชุมที่ญี่ปุ่น
ผมได้แต่ขอโท ษเธอ และผมยังให้สัญญากับเธอว่า จะขอเวลาทำงานไป
อีกสักระยะเพื่อครอบครัวของเราจะได้สบายกว่านี้ แล้วผมก็กลับมาเมืองไทย
เพื่อรับขวัญลูกและขอโท ษภรรย า ด้วยตำแหน่งงานที่ก้าวหน้าของผมด้วย
นั้น ความฝันของเราใกล้เป็นจริงแล้ว..
เมื่อ 24 ปีก่อน…
ภรรย าของผม เธอคลอดลูกสาวอีกคนที่พวกเราต่างเฝ้ารอคอย และผมเอง
ก็ได้เห็นหน้าลูกสาวเพียงวันเดียว เพราะต้องเดินทางไปประชุมใหญ่ที่ประเทศ
ออสเตรเลีย ผมบอกกับเธอว่าจะทำงานอีกไม่นานแล้ว เวลาทั้งหมดที่มีต่อจากนี้
จะเป็นของครอบครัวตลอดไป เพื่อทดแทนเวลาที่ผ่านมา
เมื่อ 13 ปีก่อน…
งานของผมนั้นได้ก้าวหน้ามากๆ จนก้าวขึ้นเป็นเบอร์ 2 ในภาคพื้นเอเชียแปซิคฟิค
ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีมาก แต่ภรรย าผมเธอ ขอผม “ ห ย่ า ” เพื่อที่เธอจะไปเริ่มต้น
ชีวิตใหม่ที่เธอบอกว่าผมไม่เคยให้เธอได้เลย แล้วสุดท้ายเธอบอกว่า ชีวิตคู่นั้น
ไม่ได้ต้องการแค่ทรัพย์สิน เงิ นทอง มากมายอะไรนัก แต่ต้องการความอบอุ่น
ความมั่นใจจากอ้อมกอดคนเป็นสามี เพื่อคอยมาเติมเต็มในคืนอ้างว้างมากกว่า
แล้วเธอก็แยกจากไป ส่วนลูกเรานั้น ปู่และย่าท่านจะดูแลอย่ างดี
เมื่อ 10 ปีก่อน…
ลูกชายคนโตของผม เขาซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์เพื่อน แล้วเกิดประสบอุบัติเหตุ
และเขาได้จากผมไปในที่สุด พอผมได้รับข่าว ผมก็รีบบินกลับจากญี่ปุ่นทันที
ทั้งๆที่มีงานสัมนาที่สำคัญ และแม่บอกว่าลูกชายผมเป็นเด็ กที่เ ก เ ร และเลี้ยง
ย ากมาก ผมได้แต่กอดลูกสาว แล้วบอกกับเธอว่า พ่อไม่ดีเอง ต่อไปนี้พ่อจะให้
ทุกอย่ าง พ่อขอเวลาอีกนิดนะ…
เมื่อ 7 ปีก่อน…
ก่อนแม่ผมท่านสิ้นใจ แม่บอกกับผมไว้ว่า…
อย่ าเอาแต่ทำงาน จนลืมว่าลูกต้องการอ้อมกอดจากพ่อ
อย่ าปล่อยให้เธอรอคอยอย่ างตั้งตารอ
เมื่อ 5 ปีก่อน…
พ่อก็ได้จากผมไปตามแม่ ญาติ ๆก็พากันพูดคุยโดยที่ผมแอบได้ยินว่า
พ่อตร อมใจที่แม่จากไป กับเรื่องหลานสาวที่หนีตามผู้ชายข้างบ้านไป
อยู่ด้วยกันที่ภาคใต้ แกเอาแต่โท ษตัวเองว่า ตนเลี้ยงหลานได้ไม่ดีพอ
ขณะที่ผมก้าวสู่จุดสูงสุดทางการงาน และในตอนนี้ผมมีทุกอย่ างที่ต้องการ
แล้ว และสิ่งที่ผมได้มานั้นมันไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ เพราะก ารสู ญเสี ยบาง
อย่ าง แลก เพื่อแลกกับความสำเร็จมันคุ้มค่าจริงหรอ?
ต่อไปนี้ผมจะกลับไปชดเชยเวลาที่ผมโกงไปจากครอบครัว
และล่าสุด 3 ปีก่อน…
หมอบอกว่า ผมเป็นโร คซึมเศร้า ต้องกินย ารักษาไปตลอดชีวิต
มันก็น่าแปลกใจอยู่หรอกนะ.. ที่ในวันนี่ชีวิตผมมีครบทุกอย่ าง
แต่กลับอ้างว้าง หาคนที่รักจริง ๆ ก็ไม่มี มีแต่คนจ้องจะกอบโกย
ไม่มีใครเหมือนพ่อแม่ภรรย าและลูก ๆ ของผมเลย…
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่า…สิ่งที่ภรรย าผมเคยบอกแล้วก่อนหน้านี้
ตอนนี้มันคงจะสายไปแล้ว…ไม่มีใครอดทนรอคอยได้ย าวนาน
ผมยอมแลกทุกอย่ างกับการเป็นคนหาเช้ากินค่ำ พออยู่พอกิน
แค่ให้ได้อยู่ร่วมกับทุกคนสักช่วงชีวิตหนึ่งก็ยังดี ใครที่เป็นแบบผม
คิดให้ดีนะว่ามันคุ้มหรือเปล่า ??
