คนจะเป็นทุกข์ ให้ชะตานอกตัวดียังไง ความคิดภายใน ก็หาทางเป็นทุกข์ จนได้คนจะเป็นสุข ให้ช ะ ต า นอกตัวไม่ดี ยังไง
ความคิดภายใน ก็หาทางเป็นสุขได้วันยังค่ำ โลกทั้งใบ เริ่มจาก มโ นกรรม ที่คุณเลือกคิดมาก คือ ไม่ต้องคิดก็คิด หรือคิด
จบไปแล้ว ก็วนกลับมาคิดอีก ความคิดถึงเรื่องมักใหญ่โตกว่าเรื่องเสมอยิ่งคิดมากเท่าไร จะยิ่งมโนไปเองมากขึ้นเท่านั้น
แทบจะกล่าวได้ว่าอาการคิดมาก คือคิดไปเองเกิน 90 เปอร์เซ็นต์ เหลือไม่ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ที่อิงความจริงความคิดสงสาร
ตัวเอง ใกล้กันมากกับการสร้างภาพไม่ดี ๆ ขึ้นมาเองบดบังภาพดี ๆ ที่มีอยู่จริงหรือกีดกันภาพดี ๆ ไม่ให้เกิดขึ้นได้จริงแค่
ยอมรับตามจริงว่า กำลังฟุ้งซ่านอยู่ คิดอะไรเกินตัวอยู่ แค่นี้ใจจะเย็นลงนิดหนึ่ง แล้วแค่รู้สึกถึงอาการ ดิ้นรนพลุ่งพล่านที่
เกิดขึ้นในใจแล้วเห็นว่านั่นคือต้นตอ ให้จิตกระเพื่อม เพิ่มความระส่ำระสาย เพิ่มระดับความทุกข์ทันทีทันใดที่ เห็นเข้ามา
ข้างใน จริง ๆ นั้นเอง ทุกข์เก่าจะทุเลาลงพอความฟุ้งซ่านระลอกใหม่ ผุดขึ้นมาอีกครั้ง จะรู้สึกแล้วว่านี้ เป็นของที่จรมา
ชั่วคราว ไม่ใช่ความคิดของเราแท้ ๆ สักหน่อย เป็นอะไรที่ดับไปแล้ว แล้วเดี๋ยวก็กลับมาใหม่จากความเย็น กลายเป็นความ
ร้อน จากความสงบ กลายเป็นความปั่นป่วน ยิ่งเห็นเช่นนั้นบ่อยขึ้นเท่าไร คุณจะยิ่งรู้สึกว่าชีวิตไม่มีอะไรเลยนอกจากถูกล่อ
ให้ทุกข์เรื่องหนึ่ง แล้วโดนหลอกซ้ำให้ทำเหตุแห่งทุกข์ เพิ่มเติมเข้าไปอีก ใจเป็นใหญ่ใจเป็นประธาน แม้ชะตาที่น่าสงสาร
จะมีจริง ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นทุกข์หากไม่มีความคิดสงสารตัวเอง ให้ต้องเป็นทุกข์เกินจริง อย ากหนีโลก ที่แท้บางทีแค่
อย ากหนีวิธีคิด หรือโลกความคิดตลอด 24 ชั่วโมงของตัวเองจริงจังกับการฝึกสติ ให้เกิดขึ้นในวันนี้ มีสิทธิ์สร้างคุณภาพ
ทางใจขึ้นมาจริง ๆ เดี๋ยวนี้เลยไม่ต้องรอพิสูจน์วันไหน