บางครั้งความสุขและความสงบอาจซ่อนอยู่กับความโง่

1 : ปรัชญาเรื่องสายต าสั้น สายต าย าว

ชายสองคนเป็นเพื่อนรักกันคนนึงสายต า ย าว อีกคนหนึ่งสายต าสั้น ทั้งสองคนนั้นเรือพลิกค ว่ำกลางทะเลขณะที่

ต่างคนต่างก็กระเสื อกกระสนพยุงตัวอยู่กลางทะเลจู่ๆ คนสาย ต า ย าวก็เห็นเรือน้อยลำหนึ่งลอยห่างอยู่ไม่ไกลและ

ดูเหมือนมันกำลังลอยมาทางพวกเขาเพื่อนที่สายต าสั้นก็เห็นเหมือนกัน แต่เห็นแบบพร่ามั วทั้งสองคนต่างพากันออก

แร งว่ายอีกครั้งเพื่อจะไปถึงเรือลำนั้นว่ายไปๆคนที่สาย ต า ย า วก็หยุดซะงั้น เ พ ร า ะเขาเห็นแล้วว่านั่นไม่ใช่เรือแต่เป็น

เพียงแค่ขอนไม้เท่านั้นแต่คนที่สายตาสั้นไม่รู้ว่านั่นคืออะไร เขา ยังคงพ ย าย ามพาตนเองไปถึงเรือน้อยลำนั้นให้ได้

เมื่อเขาว่ายไปถึงท่อนไม้ท่อนนั้นได้ ก็พอดีกับที่เขาเห็นว่าฝั่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่เขาอยู่ อีกเพียงนิดเดียวแค่นั้น..เพื่อนที่

สายต า  ย าวได้จากไปกลางทะเลส่วนเขารอดว่ากันว่า เรื่องบางเรื่องไม่รู้ดีกว่ารู้นะ หูหน วกสงบกว่าหูดี วิเคราะห์เก่งไม่เท่า

ลงมือทำ มันคือสิ่งที่เรามักจะพูดกันอยู่เสมอว่า “ทำตัวโ ง่ บ้างก็ดีเหมือนกัน”ที่จริง ความสุขและความสงบอาจซ่ อนอยู่

กับความ โ ง่ บ้างก็ได้เ พ ร า ะเมื่อไหร่ที่เราฉลาดและรู้เท่าทันคนอื่นความสุขความสงบก็คงหายไปจากชีวิตเราในทันที

2 : ปรัชญาเรื่อง หู ดี หู ห น ว ก

หญิงสองคนเป็นม ะเ ร็ง วันที่ไปตร วจ เธอทั้งสองนั่งรอฟังผลอยู่ในห้องเดียวกัน คนที่หูดีได้ยินทุกคำพูดที่คุณหมอ

กระซิบคุยกันในห้องข้างๆ เธอจะมีชีวิตอยู่ได้เพียง 6 เดือน ส่วนผู้หญิงอีกคนจะอยู่ได้อีกเพียง 3 เดือนคนที่หูห นวก

ไม่ได้ยินสิ่งที่คุณหมอคุยกันอย่ าว่าแต่เสี ยงกระซิบเลย ต่อให้คุณพูดอยู่ตรงหน้าเธอ เธอก็ยังถามเสียงดังใส่หน้าอีกว่า

“เธอพูดอะไรนะ พูดดังๆ หน่อยสิ”จากนั้น 1 เดือน หญิงหูดีก็จากไปส่วนคนหูหน วก..ยังมีชีวิตต่อมาจนถึงทุกวันนี้

3 : ปรัชญาเรื่องวิเคราะห์ลงมือทำ

วินัยและมงคลเปิดบริษัทเล็กๆเหมือนกัน ช่วงวิก ฤตต้มยำกุ้ง วินัยผู้คำนวณเหตุการณ์ได้อย่ างแม่นยำรู้ว่าจะมีเจ้าของธุรกิจ

ขนาดเล็กประมาณ 30 เปอเซนต์ต้องปิดตัวลงและบริษัทของเขาก็คงไม่รอดแน่ๆเลยตัดสินใจปิดกิจการและปันเงินส่วนหนึ่ง

ให้ลูกน้องในบริษัทให้ไปทำทุนส่วนมงคลเขาไม่ค่อยรู้ทิศทางของเศรษฐกิจคนส่วนมากมองว่ามงคลเป็นเจ้าของกิจการที่

โ ง่ทึ่ม ด้วยซ้ำไปเมื่อได้ยินวินัยเล่าถึงสิ่งที่กำลังจะเกิ ดขึ้น เขาพูดกับวินัยว่า“อนาคตเป็นเรื่องที่ย าก คาดคะเน มันอาจไม่ได้

เป็นอย่ างที่นายคิดก็ได้นะ” มงคลคิดว่าถ้ายังคงหางานให้ลูกน้องทำได้ในแต่ละวันโอกาสก็เป็น

ของเขาและลูกน้องในบริษัท..สุดท้ายบริษัทของมงคลยังคงดำเนินกิจการมาจนถึงปัจจุบัน