สิ่งที่ 1 : อย่ากลัวว่าความทุกข์นั้นจะมีตลอดไป เพราะมันจะไม่คงอยู่ตลอดไป เดี๋ยวมันก็จางไป
สิ่งที่ 2 : อย่าคิดว่าไม่มีทางแก้ไขให้ดีขึ้นได้ เพราะจะมีทางแก้ไขเสมอ เพียงแต่ตอนนี้ยังนึกไม่ออกเท่านั้น
สิ่งที่ 3 : อย่านึกว่าต่อไปนี้เราจะไม่ได้รับสิ่งดีๆ อีก เพราะเมื่อทุกข์ผ่านไป เราจะยังมีความสุข สนุกสนานได้อย่างเดิมแน่นอน
สิ่งที่ 4 : ให้นึกถึงคนข้างหลังที่เขาจะต้องเศร้า ได้รับการกระทบกระเทือนจากการกระทำด้วยอารมณ์ของเรา
เมื่อมีความทุกข์ที่สุด..
สิ่งที่เราต้องทำทันที ในขณะที่ยังตั้งตัวปรับใจไม่ทัน ก็คือ รีบหาทางเปลี่ยนอารมณ์เมื่อเราไปเจอคนอื่น
สิ่งที่ต้องทำอันดับแรกคือ เปลี่ยนอารมณ์เราให้ได้ก่อน จากนั้นสติจึงจะตามมา
ความทุกข์ที่มากที่สุด จะแก้ได้เร็วและง่ายที่สุด ด้วยการเปลี่ยนอารมณ์
ดึงอารมณ์ออกจากสถานการณ์นั้นก่อน อาจหาอะไรง่าย ๆ เช่น ทำอะไรที่ชอบ ฟังเพลง ดูหนัง หาของอร่อยกิน
ชวนเพื่อนไปเที่ยว ชวนคุยเรื่องอื่น ลืมเรื่องทุกข์ไปชั่วคราวก่อน บางทีทุกข์ก็เบาบางได้เอง
ที่สำคัญ ถ้ามีเพื่อนดี จะเบาบางไปได้มากที่สุด ที่ไม่ควรทำคือดื่มสุรา เพราะจะยิ่งทำให้โกรธง่าย น้อยใจง่าย
และโมโหง่ายกว่าเดิม และไม่มีสติยับยั้งความโกรธ หรืออารมณ์ที่รุนแรงเหล่านั้น
ขั้นต่อไปคือ พยายามตั้งใจ ใช้สติ คิดว่าจะแก้ได้อย่างไร อะไรเป็นเหตุ อะไรเป็นผล สายไปแค่ไหนแล้ว
และแก้ได้หรือไม่ ทำให้ดีขึ้นได้หรือไม่ ถ้าแก้ไม่ได้ ขั้นสุดท้ายคือ ทำให้ใจของเรายอมรับสิ่งนั้นให้ได้
ใจของเราจะยอมรับได้ คิดได้ ปลงตกได้ ต้องมีสิ่งที่เรียกว่า ธรรมะ
บทสรุป..
ทุกข์ที่สุดจะเกิดจากความยึดมั่นถือมั่นที่สุด สิ่งใดที่เรารักมาก ยึดมากว่า เป็นตัวเราหรือของเรา
ถ้าสิ่งนั้นขา ดหายไปจะทำให้ทุกข์ถึงที่สุด
ถ้ารักตนเอง.. เมื่อทราบว่าตนป่วยเป็นมะเร็ง หรือโร คที่รักษาไม่หายก็จะทุกข์ที่สุด
ถ้าเรารักสามีหรือภรรยา.. เมื่อเขานอกใจ หรือเสียเขาไปจะทุกข์ที่สุด
ถ้ารักลูก.. ลูกหายหรือเจ็ บป่ว ย จะทุกข์ที่สุด
ถ้ารักยศถาบรรดาศักดิ์.. เมื่อสูญเสียจะทุกข์ที่สุด
ถ้าเรารักความสวยงาม.. เมื่อเสียโฉมจะทุกข์ที่สุด
แต่ถ้าเราไม่มีสิ่งนั้นเลย ก็ไม่มีอะไรจะทุกข์กับสิ่งนั้น หรือถ้าเรามีแต่ทำใจไว้เสมือนไม่มี หรือทำใจไว้ว่า
ของที่มีมันไม่เที่ยงย่อมแปรปรวนไป ก็จะทุกข์น้อยลง ยิ่งยึดมั่นได้น้อยลงเท่าไร ก็ทุกข์น้อยลงเท่านั้น
