(เข้ากับยุคสมัยนี้มาก) ทำไมคนสมัยนี้ชอบทำบุญ แต่กลับไร้น้ำใจ

คนเราส่วนใหญ่ชอบที่จะ ” ทำบุญ “ โดยมีจุดประสงค์ที่แต กต่างกันออกไป บางคนทำบุญ

เพราะต้องการช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นจากความลำบา ก บางคนทำบุญเพื่อหวังจะให้ตัวเองมี

ชีวิตที่ดีมากขึ้น แล้วคุณคิดว่าจุดประสงค์ของการทำบุญนั้น จริงๆแล้วคืออะไร…?

และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งคำสอนดีๆจากเพจ ข้อธรรม คำสอน พระไพศาล วิสาโล  ที่เราได้รวบรวม

ข้อมูลมาให้ลองอ่านและคิดตามกันดูนะ

ก่อนอื่นต้องเข้าใจ คำว่า ‘บุญ’ ให้ถูกต้องก่อน…

หากเราเข้าใจไม่ถูกต้อง แล้วมัวแต่สร้างวัด สร้างโบสถ์

สร้างหอระฆัง เพื่อหวังจะเกิดเป็นเทวดาในชาติหน้าหรือ

เป็นเศรษฐีในชาตินี้ ถ้าคิดอย่ างนี้อาจทำให้เกิดเป็น

พฤติกรรมที่เรียกว่า ” ทำบุญหวังผล “ ซึ่งปัจจุบันนี้

มีคนประเภทนี้เป็นจำนวนมาก คือมุ่งทำบุญเฉพาะกับวัด

แต่ไม่มีน้ำใจกับคน ไม่มีน้ำใจกับสัตว์ จิตไม่มีเมตตา

อย่ างแท้จริง จึงเกิดเหตุการ ” ชอบทำบุญ แต่ไร้น้ำใจ ”

เกิดขึ้นให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง เพราะ ถ้าจิตที่มีเมตตาอย่ าง

แท้จริงแล้ว ต้องพร้อมที่จะช่วยเหลือผู้คน ไม่ว่าบุคคลนั้น

จะเป็นพระ หรือ เป็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน แท้จริงแล้ว

การทำบุญไม่ใช่การทำเพื่อหวังผล เพื่อขอให้อย ากได้

อยากมีมากขึ้น แต่เพื่อให้รู้จักสละออกไป สิ่งไหนที่มีมากแล้ว

ก็รู้จักแบ่งปันผู้อื่น ฝึกความเป็นผู้ให้ แบบนี้จึงจะเรียกว่าบุญ

คุณนายแก้ว เธอเป็นเจ้าของโรงเรียนแห่งหนึ่ง ซึ่งเธอเป็นคนที่ชอบทำบุญมาก

มักจะเป็นเจ้าภาพทอดผ้าป่าทอดกฐินอยู่บ่อยๆ เวลาใครบอกบุญ

สร้างวัดสร้างโบสถ์ เธอไม่เคยปฏิเสธเลย เธอมีความภาคภูมิใจมาก

ที่ได้ถวายเงินนับแสนสร้างหอระฆังถวายวัดข้างโรงเรียน อยู่มาวันหนึ่ง

เธอได้ทราบว่า มีนักเรียนคนหนึ่งในโรงเรียนของเธอไม่มีเงินจ่ายค่า

เล่าเรียนค้างชำระมาสองเทอมแล้ว เธอจึงตัดสินใจไล่นักเรียนคนนั้น

ออกจากโรงเรียนทันทีอย่ างไม่ลังเล

สายใจ พาป้าวัย 70 และเพื่อนซึ่งมีขาพิ ก า ร ไปถวายภัตตาหารเช้าที่วัดแห่งหนึ่ง

ซึ่งมีเจ้าอาวาสเป็นที่ศรัทธานับถือของประชาชนไปทั่ว ในเช้าวันนั้นมีคนมา

ทำบุญกันอย่ างเนืองแน่น จนลานจอดรถเต็มหมด เมื่อได้เวลาพระฉันแล้ว

ญาติโยมก็พากันกลับ สายใจพาหญิงชราและเพื่อนผู้ พิ ก า รเดินกะย่อง

กะแย่งตากแดดกล้าไปยังถนนใหญ่เพื่อขึ้นรถประจำทางกลับบ้าน

ระหว่างนั้น มีรถเก๋งหลายสิบคันแล่นผ่านไป แต่ตลอดเส้นทางเกือบ

3 กิโลเมตร ไม่มีผู้ใจบุญคนใดรับขึ้นรถเพื่อไปส่งถนนใหญ่เลย

เหตุการณ์ทำนองนี้ มิใช่เป็นเรื่องแปลกประหลาดในสังคมปัจจุบัน

“ชอบทำบุญแต่ไร้น้ำใจ” เป็นพฤติกร รมที่พบเห็นได้ทั่วไป ทำให้เกิด

คำถามขึ้นมาว่า เรานับถือศาสนากันอย่า งไร จึงมีพฤติก รรมแบบนี้กันมาก

เหตุใดการนับถือศาสนา จึงไม่ช่วยให้คนมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเลย

โดยเฉพาะผู้ที่ทุก ข์ ย าก การทำบุญไม่ช่วยให้เรามีเมตตา รู้จักแบ่งปัน

หรือ กรุณาต่อผู้อื่นเลย หรือหากสังเกตดีๆจะพบว่า การทำบุญของเรานั้น

มักจะกระทำต่อสิ่งที่อยู่สูงกว่าตน เช่น พระภิกษุสงฆ์ วัดวาอาราม

พระพุทธเจ้า เป็นต้น แต่กับสิ่งที่ถือว่าอยู่ต่ำกว่าตน เช่น คนยากจ น

หรือ สั ต ว์ น้อยใหญ่ เรากลับละเลยกันมาก แม้แต่เวลาไปทำบุญที่วัด

เราก็มักละเลยสามเณร แม่ชี และ พระบวชใหม่ แต่กุลีกุจอเต็มที่

กับพระที่มีชื่อเสียง อะไรทำให้เราชอบทำบุญกับสิ่งที่อยู่สูงกว่าตน…?

ใช่หรือไม่ว่าเป็นเพราะเราเชื่อว่าสิ่งสูงส่งเหล่านั้นสามารถบันดาลความสุข หรือให้สิ่งดี ๆ ที่พึงปรารถนากับเราได้

เช่น ถ้าทำอาหารถวายพระ บริจาคเงินสร้างวัด หรือพระพุทธรูป ก็จะได้รับความมั่งมีศรีสุข มีอายุ วรรณะ สุข พละ

หรือ ช่วยให้มีความสุขสบายมากขึ้นในชาติหน้า ดังนั้นยิ่งทำบุญด้วยท่าทีแบบนี้ ก็ยิ่งเห็น ‘ แ ก่ ตั ว ‘ มากขึ้น เพราะ

ไม่ได้ทำด้วยจิตใจที่เป็นบุญ แต่ทำบุญเพราะหวังผล หวังแต่จะได้คืนมามากกว่า…!!  ผลคือจิตใจก็ยิ่งคับแค บ

ความเมตตา กรุณาต่อผู้ทุก ข์ย ากมี แต่จะน้อยลง ไม่ต้องสงสัยเลยว่า การทำบุญแบบนี้ กลับจะทำให้ได้บุญน้อยลง

ยิ่งถ้าทำบุญ 100 บาท เพราะหวังจะได้เงินล้าน บุญที่เกิดขึ้นย่อมน้อยลงไปอีก เพราะใช่หรือไม่ว่า นี่เป็นการ

“ ค้ า กำ ไ ร เ กิ น ค ว ร ” ดังนั้น เมื่อใดที่เราเห็นคนทุก ข์ย าก ไม่ว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน อย่ าได้เบือนหน้าหนี

ขอให้เราเปิดใจรับรู้ความทุก ข์ของเขา แล้วถามตัวเองว่าเราจะช่วยเขาได้หรือไม่และอย่ างไร เพราะนี้คือโอกาสดี

ที่เราจะได้ทำบุญ ลดละอัตตาตัวตน จิตที่เป็นกุศลจึงจะได้บุญอย่ างแท้จริง

พระพุทธเจ้าตรัสว่า ‘ ทาน ‘ ที่มีอานิสงส์ไม่มาก

ก็คือ ทานที่ให้ด้วยใจที่มีเยื่อใย หวังสั่งสมบุญ

หรือหวังเสวยสุขในภพหน้า

ถ้าผู้ที่ทำบุญยังมีจิตใจแบบนั้นอยู่

ก็จะไม่ได้อานิสงค์มากเท่าที่ควรจะเป็น

” การทำบุญ ” โดยไม่หวังผลของบุญ

จึงจะเรียกว่า ” การทำบุญ ” ที่ถูกต้อง

ขอขอบคุณข้อคิดดีๆจาก พระไพศาล วิสาโล