คุณเคยคิดบ้างมั้ยว่า ?? …
เวลาที่ผ่านมา กับเวลาที่เหลืออยู่ คนเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วัน
เรื่องนี้จะนำมาฝากในวันนี้ให้ข้อคิดค่อนข้างดี เป็นเรื่องราวของของ
สองสามี-ภรรย า ที่ไม่มีใครรู้ว่าเวลาที่ผ่านมากับเวลาที่เหลืออยู่นั้น
ว่าเวลาไหนเหลือมากกว่ากัน คนเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วันกัน
ทางที่ดีนั้น จงทำให้เเต่ละวันเป็นวันสำคัญ เป็นวันที่ดีที่สุด เป็นวัน
ที่มีความสุขที่สุด และคิดเสมอว่ามันเป็นสุดท้ายที่คุณจะได้อยู่กับคน
ที่รักเราหรือคนที่รักคุณ…
เรื่องมีอยู่ว่า…เช้าวันหนึ่ง ภรรยาบอกกับสามีว่า..
“ วันนี้ ฉันจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่
จะไปค้างสักคืนหนึ่ง แม่ไม่ค่อยสบาย
คุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหม
ฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยสารไม่สะดวกเลย ?? ”
สามี.. ผู้ซึ่งหน้าตาบู ดบึ้ งมาตั้งแต่เช้า ไม่ตอบภรรยา
แต่กลับก ร ะ ช า กเสียงถามกลับไปว่า..
“ เมื่อวาน เธอซื้อเสื้อใหม่มาใช่ไหม??
ไหนเธอรับปากฉันแล้วไงว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือยอีก
เพราะค่าใช้จ่ายเรามีเยอะแยะ ทำไมถึงไม่ช่วยกันประหยัด!!”
ภรรย า ..พูดออกมาเสียงเบาๆ อย่ างคนรู้สึกผิดว่า
“ ที่แท้ คุณ โก ร ธฉันเรื่องนี้นี่เอง ”
ภรรย านิ่งเงียบ และก้มหน้าจัดเสื้อผ้าต่อ แล้วบอกสามีว่า
“ วันนี้ มีรถโดยสารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียว
ฉันคงต้องรีบไปแล้ว คุณไม่ต้องไปส่งฉันก็ได้ ”
แล้วเธอก็ออกบ้านไป โดยสามีไม่สนใจเลยเพราะยังโกรธอยู่มาก
ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไป..
สามีได้ยินเสียงเอะอะ บนถนนจึงออกไปดู
แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า
ฝนที่ตกหนัก ทำให้น้ำเซาะตลิ่ง
จนสะพานเข้าเมืองได้ขาดลง
มีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วย..
สามี..ได้ยินดังนั้น เขาตกใจมาก !!
รีบกระโดดออกจากบ้านไปทันที
เมื่อไปถึงแม่น้ำ..
ก็พบรถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำ เหลือเพียงซากเหล็ก
สัมภาระกระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยสารกระจัดกระจาย
มีการหามร่ า ง ของผู้เสี ยชีวิต คนแล้วคนเล่าขึ้นมาจากแม่น้ำ
ชายหนุ่มได้แต่คอยเฝ้ามองหาภรรยา .. แต่ก็ไม่พบเธอเลย
เขารู้สึกก็เสี ยใจเจียนสิ้นสติ เฝ้าถามหน่วยกู้ภัยที่ทำงานอยู่
ว่า “ เห็นภรรย าผมบ้างไหม ๆ ๆ เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ ”
ทุกคนได้แต่ส่ายหน้า แล้วบอกว่าไม่เห็น
จนเวลาผ่านไปจนเกือบเย็น…
หน่อยกู้ภัยก็หยุดการทำงาน เพราะไม่มีผู้เสี ยชีวิต ที่หาพบแล้ว
จึงบอกชายหนุ่มว่า..
“ คุณทำใจ เถอะนะ ภรรยาคุณ คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว ”..
ชายหนุ่มเดินกลับบ้านคอตก เหมือนคนไร้วิ ญ ญ า ณ
เอาแต่ร้องไห้ คร่ำครวญไปตลอดทาง
ในใจของเขา เฝ้าแต่คร่ำครวญว่า …
“ ทำไมๆๆๆ เราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ…
เราไปด่ าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือย
อีแค่เสื้อตัวเดียว มันจะราคาเท่าไหร่กัน !! ”
แต่เมื่อเขากลับไปถึงบ้าน
สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น !!…
เขาพบว่า ภรรย าเขากำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร
ซึ่งมีอาหารอยู่บนโต๊ะมากมาย ในมือของเธอ
มีเสื้อกันหนาวเก่าอยู่ตัวหนึ่ง ซึ่งเธอกำลังเย็ บ ซ่ อ มชายเสื้อที่รุ่ยอยู่..
“ คุณไปไหนมาคะ ?? ”
ภรรยายังพูดไม่ทันจบ
สามีก็รีบโผเข้ามากอด แล้วร้องไห้ใหญ่เลย
“ คุณเป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม ??
วันนี้ ฉันมัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้าน
เสียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปมาก
เลยไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน..
อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อม
ก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะ ฉันนี่แ ย่จริงๆ ของเก่า
ก็ยังมี จะไปซื้อของใหม่มาอีกทำไม ”
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…
เรื่องบางเรื่อง เราโ ก ร ธจนลืมไปว่า
มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ “ ความสุข ” ของเราเลยนะ
เรื่องบางเรื่อง ไม่สำคัญเท่ากับ “ ความสุข ” ของคนที่เรารัก
เรามีเวลาในโลกนี้อย่ างจำกัด เวลาที่ใช้ร่วมกันก็ยิ่งจำกัด
อะไรที่ไม่สำคัญมากพอ ก็อย่ านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลย
เเละจงคิดเสมอว่า คนเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกซักกี่วัน…
