โลกนี้มีคนเก่งมากมาย แต่คนเก่งที่ไม่มีคุณธรรมก็มีไม่น้อย เพราะเอาแต่คิดว่าข้าเก่ง ข้าแน่ ทุกคนต้องยอมรับ
ในความคิดของข้าเป็นคนเก่งนั้นเป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่แค่เก่งมันยังดีไม่พอ ต้องรู้จักวางตัวด้วย
ชีวิตคนบางทีต้องเลี้ยวบ้าง อ้อมบ้าง จะตรงไปข้างหน้าตลอดมันก็ไม่ได้
โบราณว่าไว้… “ขุนเขาตั้งอยู่ไม่เปลี่ยน ก็ให้เปลี่ยนเส้นทาง เส้นทางไม่เปลี่ยนแปลงตามนักเดินทาง
นักเดินทางต้องรู้จักเลือกเดินเอง” ขอแค่เป็นทางอันถูกควร อ้อมบ้างก็ไม่เห็นเสียหายอะไร น้ำสามารถไหล
ไปรวมกันจนเป็นมหาสมุทรได้ ก็เพราะสามารถหลบหลีกอุปสรรค รู้จักลดเลี้ยว รู้จักอ่อนแข็งตามสถานการณ์
คนเก่งจะกลายเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่ได้ บางครั้งก็ต้องรู้จักทำตัวให้เหมือนน้ำอย่าคิดว่าตัวเองเก่ง แล้วเที่ยวไปตัดสิน
คนนั้นคนนี้ ยิ่งสูงเท่าไร ยิ่งต้องโน้มตัวลงให้ติดพื้นเท่านั้น ทุกคนล้วนมีศักดิ์ศรีเหมือนกัน
มีความเป็นคนเท่าเทียมกัน ไม่ว่าเก่งแค่ไหนก็อย่าได้ไปเที่ยวดูถูกใคร “5 หลักความจริงของชีวิต”
1 : อย่านินทาคนอื่นลับหลัง
โดยเฉพาะลูกน้อง เพื่อนร่วมงาน เถ้าแก่ หรือเจ้านาย เพราะมันจะกลายเป็นว่าเราเอง ที่โยนความผิดพลาด
ไปให้คนอื่น และเราก็ไม่ได้พัฒนาอะไรให้ดีขึ้นมาเลย
2 : โลกไม่สนเกียรติหรือศักดิ์ศรีของคุณ
คนอื่นก็ดูแค่ความสำเร็จที่คุณมี ก่อนที่คุณจะประสบความสำเร็จ อย่าเรียกร้องให้ใคร ๆ ต้องให้เกียรติคุณ
เพราะยิ่งคุณแสดงออกเท่าใด ก็ยิ่งไม่เกิดประโยชน์ใด ๆ สำหรับคุณเลย
3 : ในขณะที่คุณเผชิญกับความยุ่งยากที่คนอื่นสร้างขึ้น
อย่าได้ปรักปรำกล่าวโทษ คุณต้องยืนหยัดขึ้นอีกครั้ง และเริ่มต้นใหม่เสมอ ทุกครั้งที่ล้มลงไป
4 : โลกนี้มีความไม่ยุติธรรมอยู่มาก
ไม่ต้องคิดที่จะเปลี่ยนแปลงมัน สิ่งที่คุณควรทำก็แค่อยู่กับมันให้ได้ แล้วรู้จักใช้ประโยชน์จากมันให้เป็น
5 : คุณเรียนจบแค่มัธยม คุณไม่มีทางเป็น CEO
นอกเสียจากคุณจะสร้างตำแหน่ง CEO ขึ้นมาเอง เมื่อนั้นไม่มีใครสนใจหรอกว่าคุณจบแค่มัธยม
