ณ ห้องประชุมแห่งหนึ่ง มีนักศึกษานั่งอยู่เกือบเต็มห้องประชุมและอาจารย์ท่า นหนึ่งที่กำลังจับไมค์อยู่บนเวที กำลังอบรม
นักศึกษาอยู่ จู่ๆ อาจารย์ก็หยิบแบงค์พันออกมาจากกระเป๋ าเสื้อ และก็ชูขึ้น แ ล้ วถ า ม ค น ในห้องประชุมว่า “ผมจะให้
แบงค์พันใบนี้กับใครสักคนในห้องนี้ มีใครอย ากจะได้มันไหม” ทุกคนต่างพากันยกมือขึ้น และส่งเสียงดัง เป็นสั ญญาณ
ที่บอกว่าต้องการมันจากนั้นเขาก็เริ่มขยำแบงค์พันใบนั้น จากแบงค์ใหม่ๆ กลายเป็นแบงค์ที่ยับยู่ยี่แล้วอาจารย์ก็ถามอีกว่า
“แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ ยังมีใครที่ อย าก จะได้แบงค์พันใบนี้อยู่หรือเปล่า” ทุกคนก็พากันยกมือขึ้น และส่งเสียงบอกว่า ยังต้อง
การอยู่เช่นเดิมจากนั้นอาจารย์จึงถามต่อไปว่า “แล้วถ้าแบงค์ พันใบนี้ ตกลงพื้นมีคนเหยีย บย่ำไปมาจนสกปรก ยังจะมี
ใครอย ากได้อยู่หรื อเปล่า” ทุกคนในห้องประชุมก็ ยังยืนยันคำเดิมว่าอย ากได้อยู่เหมือนเดิมอาจารย์จึ งได้พูดต่อว่า
“นี่คือสิ่งที่ครูต้องการจะสอนพวกเธอทุกคนในวันนี้ ไม่ว่า พวกเธอจะทำอะไรกับแบงค์พันใบนี้ก็ตามแต่มันก็ยังคงมีราคา
1,000 บาท เ สมอ ค่าของมันไม่ได้ลดลงเลย” “ชีวิตของคนเราทุกคนก็เช่นกัน บางคนอาจจ ะโดน ดู ถู ก ด้วยคำพูด
บางคนอาจจะเคยถูกทอดทิ้ง บางคนอาจจะดูไม่มีค วามสำคัญกับใครถูกเหยีย บย่ำ ซ้ำเติมจากการกระทำที่ผิดพลาด
ในบางครั้งของชี วิต” “แต่ไม่ว่าจะเจอกับอะไร พวกเธอก็ยังคงมีคุณค่าในตัวเองเสมอต่อให้ พวกเธอจะสะอาดเอี่ยม หรือ
ส ก ปรกมาบ้าง เธอก็ยังมีคุณค่าของความเป็นคน อยู่ดี” จงจำไว้ว่าต่อให้ใครจะ ดู ถู ก ตัวเราสักแค่ไหน แต่เราอย่ า ดู ถู ก
ตัวเราเองก็พอต่อให้คนอื่นจะพย าย ามเหยีย บเราให้จมแค่ไหนก็ตามถ้าเ ราไม่ยอมลดตัวเองลงไป ก็ไม่มี วันที่เราจะจม
เราต้องยืนหยัดในคุณค่าของตัวเองเอาไว้วันนี้เราอาจจะกำลังจนมุม แต่ ก็ยังมีวันพรุ่งนี้ได้เสมอ
