1 : เป็นสาวกเทคโนโลยี
ถ้าใครเป็นแฟนพันธุ์แท้ เทคโนโลยี แล้วล่ะก็จะรู้เลยว่า ไม่มีวันหยุดสำหรับอุปกรณ์ต่างๆ ยิ่งเราวิ่งตามเท่าไหร่
เงินก็จะยิ่งไหลออกจากกระเป๋ามากขึ้นเท่านั้น และนั่นก็ทำให้ รายได้ที่มากขึ้น “ไม่เคยพอ”ต่อการตามเทรนด์เหล่านี้
ไม่ผิดถ้าจะซื้อโทรศัพท์ เครื่องใหม่ไม่แปลกถ้าจะมีอุปกรณ์คู่กายไม่ใช่เรื่องเกินจำเป็น หากจะมีอุปกรณ์พกพา
มากกว่า1ชิ้นเพียง แต่เราต้องใช้ประโยชน์ จากสิ่งที่เราซื้อให้เต็มที่ และคุ้มค่าคุ้มราคาจริงๆ
2 : ไม่เคยจดเรื่อง“เงิน”ของตัวเอง
เข้าห้องประชุมก็จด นายสั่งงานก็จดไป ฟังสัมนาก็จดจดทุกเรื่อง ที่ทำเพื่อคนอื่นแต่หลายคนไม่เคย แม้แต่จะจด เรื่อง
“เงิน” ของตัวเองทั้งที่เป็นเรื่องที่ดีกับตัวเอง แท้ๆเพียงเ พ ร า ะคิดว่า เรารู้อยู่แล้วว่ารับจ่ายออมเท่าไหร่จริง อยู่ที่เรา
อาจรู้ความเคลื่อนไหว เงินที่ เข้า-ออกในกระเป๋าแต่นั่นอาจเป็นแค่ก้อนใหญ่ๆเท่านั้น (เงินเดือน–หนี้บัตรเครดิต
(รวม)–หนี้บ้านต่อเดือนฯลฯ)แต่รายจ่ายจิปาถะกาแฟขนมเสื้อผ้า อุปกรณ์ต่าง ๆ หรือแม้ แต่ค่าใช้จ่ายปลีกย่อย
ก่อนจะรวมเป็นหนี้บัตรเครดิตก้อนใหญ่หลายคน ไม่เคยแม้แต่จะสนใจและนั่นก็เป็น“รูรั่ว”เล็กๆแต่สร้างผลกระทบ
ยิ่งใหญ่ต่อ สถานะการเงินโดยที่เราไม่รู้ตัว
3 : ไม่สนใจ“อนาคต”
เมื่อเจอกับปัญหาหลายคน เลือกที่จะเดินหนี หันหลังให้ หรือบ่ายเบี่ยงไปทำอย่ างอื่น และปัญหา ก็ยังคงกองอยู่ตรงหน้า
เหมือนเดิม แถมอาจหนักขึ้นจนเข้าขั้นวิกฤติได้ ในอนาคต ในเรื่องของการเงิน ก็ เช่นกัน หลายคนสนใจ กับความสุข
ในวันนี้กินอิ่ม ปาร์ตี้สนุก เที่ยวบ่อยใช้ให้เต็ม ที่ทั้งที่ รู้ว่ายังไม่มีเ งินเก็บสำหรับอนาคตไม่มี เงินสด สำหรับย ามฉุกเฉิน
ไม่เคยวาง แผนการเงินไม่เคยแม้ แต่จะลงมือ ทำและปัญหา ก็ยังคงเป็น ปัญหา เช่น เคยคงดีกว่าไม่น้อยถ้าการตัดสินใจ
ใช้เงิน ทุกครั้งเราได้ ฉุกคิดถึง “อนาคต” บ้างบ้านผ่อนหมดยังหนี้ บัตรเครดิต จ่ายเต็มวงเงิน แล้วใช่มั้ย ?เงินก้อนที่ตั้งใจ
เ ก็บตอนนี้ ได้เท่าไหร่ เกษียณที่ว่าต้องใช้เงินเยอะเรามีแค่ไหนแล้ว ? หัดอดเปรี้ยวไว้กินหวานบ้าง
4 : ไม่สนใจ“หนี้”
น้อยคนนักที่จะ “ไม่มีหนี้” แต่คนมีหนี้จำนวนมาก กลับให้ความสำคั ญกับการ “ชำระหนี้”น้อยมากหรือบางคน ไม่ให้
ความสำคัญ กับการจัดการหนี้เลย และนั่นก็ย่อมทำให้เขาเหล่านั้นตกอยู่ในวังวนของ “หนี้” อย่ างไม่มีทางหลุดพ้นได้
เ พ ร า ะเมื่อได้เงิน มาก็มัวแต่สนุกกับการใช้จ่ายกระทั่งดอกเบี้ย (หนี้) ทบต้นไปเรื่อย ๆ ในทางตรงกันข้ามคนที่อย าก
รวยจะ “กลัวหนี้” มากพวกเขา จึงให้ความสำคัญ กับ “หนี้”เป็นอันดับแรกเมื่อมีรายได้ เข้ามา ก็จะรีบชำระหนี้
ก่อนสิ่งอื่นใดจนกระทั่ง เป็นไทปลด ระวางหนี้ ได้สำเร็จ
5 : ไม่เคยตั้ง“งบประมาณ”ในการใช้เงิน
บริษัทก็ยังมี งบการเงิน ทำโปรเจคยัง ต้องมีประมาณ การณ์ค่าใช้จ่าย เรื่องการเงินส่วนบุคคล ก็ เช่นกันหลายคน
ไม่เคยตั้ง “งบประมาณ” การใช้เงินเลยจะช้อปปิ้งปีใหม่จะเที่ยวจะซื้อเสื้อผ้า ก็จัดเต็มและสุดท้าย ก็เกินความจำเป็น
เกินกำลังทรัพย์ ของตัวเองและกลายเป็น “หนี้” ในท้ายที่สุด วิธีการที่ ง่ายกว่าก็คือ“ตั้งงบประมาณ” การใช้เงินทุกครั้ง
เช่น จะซื้อของวาเลนไทน์ให้คนรัก ไม่เกินกี่บาท,จะไปเที่ยว ทริปกลางปี งบประมาณรวมเท่าไหร่หลังจากนั้นยึดมั่น
กับสิ่งที่ตั้งไว้ ทำตามแผนไม่ใช้เกินงบรับรองว่า เราจะตัดสิ่งที่ ไม่จำเป็นออกไปได้ อย่ างง่ายดาย
6 : ใช้เงินเพิ่มขึ้น
ไม่ผิดหรอก ถ้าคิดว่า “อย ากมีชีวิตที่ดีขึ้น” แต่อย่ าลืมว่า ชีวิตที่ดีขึ้นไม่จำเป็นต้องมา กับรายจ่าย ที่มากขึ้น เพียง
อย่ างเดียว ลองใช้ชีวิตให้ง่ายขึ้นเลิกเป็นนักสะสมแค่นี้ก็ทำให้เรามีชีวิตที่ดีขึ้นได้ เ พ ร า ะถ้าได้เงินเดือนเพิ่มแล้ว
ใช้จ่ายเพิ่ม (มากกว่าเงินเดือนที่เพิ่ม) สุดท้ายอาจได้แค่ “อย าก” มีชีวิตที่ดีขึ้นเ พ ร า ะพฤติกรรม มือเติบอาจก่อ
ให้เกิด ปัญหาตามมา โดยเฉพาะหนี้สิน ที่พอกพูนแบบ ไม่ทันตั้งตัว
7 : คิดว่า“เร็วเกินไปที่จะออมเงิน”
ในวันที่เรายังตื่นตาตื่นใจ กับสิ่งรอบตัว อันนู้นก็ใช่อันนี้ ก็อย ากได้อันนี้ก็กำลังมองหาภาพลวงของ “ความจำเป็น” ผุดขึ้น
มาตรงหน้า และทำให้เราเสียทรัพย์อยู่เสมอ ทั้งที่สิ่งเหล่านั้น อาจเป็นแค่ “ความต้องการ” มีก็ดีไม่มีก็ได้เลิกผัดวันประกัน
พรุ่งแล้ว เริ่มออมเงินเดี๋ยวนี้ จะสิบร้อยพันหมื่น ก็ถือว่า เราได้เริ่มต้นแล้วหลังจากนั้น สร้างวินัยให้กับตนเอง ด้วยการออม
ต่อ เนื่องสม่ำเสมอแม้จะไม่อย ากออม ก็ตามเ พ ร า ะ วินัยคือการทำ สิ่งที่ “ต้องทำ” แม้จะ “ไม่อย ากทำ” ก็ตาม
8 : แยกไม่ออกว่า“จำเป็น”หรือ“ต้องการ”
วิธีการแยกง่ายที่สุด ก็คือต้องรู้ว่า สิ่งไหนต้องมี (จำเป็น) หายไป แล้วจะใช้ชีวิตไม่ได้อย่ างเช่นปัจจัย 4 หรือสิ่งไหน
มีก็ดีไม่มีก็ได้ (ต้องการ) หายไปแล้ว ยังใช้ชีวิตได้แต่ถ้ามีแล้วชีวิตจะดีขึ้น เช่น อาหารจานหรู เสื้อผ้าแบรนด์เนม หรือ
สิ่งไหน ไม่จำเป็นต้องมีแต่ถ้าแยกไม่ได้ และเอาอารมณ์ เป็นที่ ตั้งอาจเป็นเหยื่อภาพลวงของ “ความจำเป็น”
มันจะทำให้เรา มีแต่จ่ายกับจ่าย ไม่มีที่สิ้นสุด
