ทุกวันนี้ “คนรวย” เยอะขึ้น แต่? “ศีลธรรม” กลับต่ำลง
ทุกวันนี้ “คนรวย” เยอะขึ้น แต่? “ศีลธรรม” กลับต่ำลง
ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่? ความอดกลั้นน้อยลง?!!
เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่? ครอบครัวเรากลับเล็กลง?!!
เรามีย าใหม่ๆมากขึ้น แต่? สุขภาพกลับแย่ลง?!!
เรามีรายได้สูงขึ้น แต่? ศีลธรรมกลับตกต่ำลง?!!
ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน แต่การหย่ าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น?!!
เรามีความรักน้อยลง แต่? มีความเกลียดมากขึ้น?!!
เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า?
แค่การเปิดประตูทักทายเพื่อนบ้าน กลับย ากเย็น?!!
จงนั่งตรงระเบียงบ้านบ้าง? เพื่อ ชื่นชมกับการมีตัวตนอยู่ของคนรอบข้าง
จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น
กินอาหารให้อร่อย? ไปเที่ยวในที่ที่อย ากจะไป
ชีวิตคือ โซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุข ไม่ใช่เพียงแค่การ อยู่ให้รอด?!!
เสื้อผ้าสวยๆที่หมกอยู่ในตู้ เอามาใช้เสีย
น้ำหอมดีๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออย ากจะใช้
เอาคำพูดที่ว่า “สักวันหนึ่ง??” ออกไปเสียจากพจนานุกรม
บอกคนที่เรารักทุกคนว่า เรารักพวกเขาเหล่านั้น แค่ไหน !
อ ย่ าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตาม? ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น
ทุกวัน..ทุกชั่วโมง..ทุกนาที มีความหมาย?
เราไม่อาจรู้เลยว่า? เมื่อไร ? มันจะสิ้นสุดลง..!!
เตือนสติได้ดีมากอ่านกี่ทีก็ชอบ? เรื่องเล่า ต้นไม้แก่ขอฝน
ต้นไม้แก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย เมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่า..
“น้ำฝนมีอยู่น้อย กลัวว่ามันคงจะไม่พอ ?ให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ”
วันต่อมา? เมฆก้อนน้อยก็ยังคงบอกเช่นเดิม
“มันน้อยไป? จึงไม่พร้อมที่จะให้?!!! “
เมฆก้อนน้อยจึงออกเดินทาง และ พย าย ามสะสมฝน
เพื่อที่จะให้มันมากพอ?!! พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ
เมื่อมีปริมาณมากพอ เมฆน้อยจึงกลับมา?
แต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงกิ่งไม้แก่ ที่แห้งแล้ง
เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้แล้วถามว่า?ทำไม ?
ความพย าย ามของฉันไม่มีค่าเลยเหรอ??
ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้ จึงได้แหงนหน้าบอกเมฆน้อยไปว่า?
“การที่เราจะให้อะไร แก่ใครสักคนที่เรารัก? “
“มันไม่ต้องรอให้มากพอ หรือ รอความพร้อมอะไรหรอก”
“ให้เท่าที่มี?..ก็ทำให้คนรับได้ชื่นใจ?”
ความพย าย ามเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข !!!
อย่ าเก็บของดีๆ ไว้โดยอ้าง ว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ?!!!
